Tekst & foto’s: Lien Castelein
Een groot deel van het Vietnamese leven speelt zich af op straat, en dat geldt ook voor eten. Kleine stoeltjes, een houtskoolvuurtje en de geur van koriander en gegrild vlees: zo proefde ik Vietnam. Voor een paar euro stond mijn tafel vol hapjes: bánh xèo (knapperige pannenkoeken met garnalen en groenten), goi cuôn (springrolls) en chè (zoete dessertsoep).
Pho is hét Vietnamese comfortfood. Een bouillon die urenlang heeft staan trekken met botten en specerijen vormt de basis. Daarin komen rijstnoedels, verse kruiden en meestal rund of kip. Iedereen rond de tafel knijpt er nog wat limoen over, voegt chili toe of een scheut vissaus. Pho is geen gerecht, het is een ritueel. Ik at het ’s ochtends vroeg, terwijl de stad rond me ontwaakte.
De Fransen brachten tijdens hun kolonisatieperiode hun baguette mee, de Vietnamezen maakten er iets veel beters van: bánh mì. Een knapperig broodje vol ingelegde groenten, koriander, chili en bijvoorbeeld paté, ei of gegrild vlees. Elke verkoper heeft zijn eigen versie. Voor nog geen anderhalve euro at ik er eentje dat beter smaakte dan eender welk broodje dat ik ooit in Europa kocht. Perfect als ontbijt, snelle lunch of snack tijdens een treinrit.
In Hôi An proefde ik cao làu, stevige noedels met varkensvlees, veel kruiden en knapperige croutons van rijstpapier. Volgens de legende moet het water voor de noedels uit een eeuwenoude bron komen om het écht cao làu te mogen noemen. Het verhaal maakt het gerecht alleen maar magischer.
In het noorden ontdekte ik bún cha: gegrild varkensvlees met dunne rijstnoedels en een kommetje saus op basis van vissaus, suiker, limoensap en chili. Je dipt, mengt en rolt tot je eigen perfecte hap. Dit gerecht staat vaak op de grill te sudderen en de geur alleen al is onweerstaanbaar.
Springrolls, of goi cuôn, zijn misschien wel het meest verrassende Vietnamese gerecht. Je rolt zelf rijstvellen vol met groenten, kruiden, rijstnoedels, garnalen of vlees en dipt ze in pindasaus of de typische nuoc cham (vissaus met limoen, suiker en chili). Licht, gezond en ideaal op een warme dag. Ik vond het heerlijk om ze zelf te leren rollen tijdens een kookworkshop: een perfecte mix van gezelligheid, gepruts en beloning.
Vietnam is na Brazilië de tweede grootste koffieproducent ter wereld. Vooral de sterke robusta-boon wordt er verbouwd, die krachtiger en bitterder smaakt dan de zachtere arabica. Koffie drinken doe je hier niet gehaast, maar langzaam, vaak op lage plastic stoeltjes langs de straat, al keuvelend en kijkend naar het verkeer dat voorbij raast.
Tijdens een koffietour ontdekte ik hoe divers koffie hier is. Elke regio lijkt wel zijn eigen specialiteit te hebben. Vier koffies later voelde ik me behoorlijk hyper, maar ook helemaal ondergedompeld in de Vietnamese koffiecultuur.
In de jaren ’40, toen melk schaars en duur was, begon een barman in Hanoi eidooiers op te kloppen met suiker en koffie. Zo ontstond egg coffee: romig, bijna als tiramisu in een kopje. Het werd een icoon van Hanoi en staat tegenwoordig in bijna elk café op de kaart.
In Saigon en het zuiden houden ze van experimenteren. Kokoskoffie is romig, fris en een tikkeltje tropisch. Het ijs maakt het een perfecte dorstlesser in de hitte, en de kokos geeft een bijna dessertachtige toets.
In Hué, de oude keizerlijke hoofdstad, proefde ik salt coffee. Een klein snufje zout wordt toegevoegd aan de koffie of de room erbovenop. Dat klinkt vreemd, maar het haalt de bitterheid weg en maakt de smaak verrassend zacht.
Dit is dé nationale favoriet. Sterke robusta-koffie druppelt via een metalen phin-filter in een glas, waarna er gecondenseerde melk en ijs aan toegevoegd worden. Het resultaat: straf, zoet en verfrissend. Deze koffie zie je werkelijk op elke straathoek, van zonsopgang tot laat in de avond.
Ga je mee op Vietnam Avontuur-reis met Joker? Dan ontdek je het land ook met je smaakpapillen:
Vietnam laat zich niet samenvatten in tempels of rijstvelden alleen. Voor mij is het de geur van straatkraampjes, het geluid van slurpende noedels en de zoete smaak van gecondenseerde melk in mijn koffie. Wie Vietnam écht wil begrijpen, doet dat met stokjes in de hand en een phin-filter op tafel.
Dit artikel verscheen in De Karavaan van oktober 2025. Ook 4x per jaar ons magazine ontvangen? Word lid van Karavaan!
