Prosperity

• Koop lokaal gemaakte producten en handwerk.
• Respecteer de bestaansmiddelen van lokale verkopers en ambachtslieden door een eerlijke prijs te betalen.
• Afdingen is in bepaalde landen een sport en een kunst, maar alles heeft een prijs. Ga niet te ver.
• Koop geen namaakproducten of artikelen die verboden zijn door nationale of internationale regelgeving.
• Huur lokale gidsen in met diepgaande kennis van het gebied.
• Informeer je over het geven van fooien in jouw land van bestemming. In sommige landen maakt de fooi immers een essentieel onderdeel uit van het loon van het bedienend personeel.

• Zoek voor je op reis gaat uit wat de fooi-gewoonte is. Wordt er een fooi gegeven, en zo ja, hoeveel bedraagt die dan? Kijk ook goed na voor welke diensten er een fooi verwacht wordt. Voor veel mensen is fooi geven in een restaurant heel normaal, maar de taxichauffeur, reisgids of medewerkers van het hotel worden vaak vergeten.
• In veel Europese landen zijn fooien niet verplicht, maar een leuk extraatje. Als je tevreden bent, rond dan de rekening naar boven af om op een mooier bedrag uit te komen, of houd een percentage van 5 à 10% bovenop de rekening aan.
• In Scandinavische landen is de fooi al in de prijs berekend!
• Het klinkt wat tegenstrijdig, maar in armere landen is het geven van fooi minder normaal, terwijl het in rijkere landen juist verwacht wordt of verplicht is. In Zuidoost-Azië of Zuid-Amerika kom je er met een vriendelijke glimlach vanaf. Taxichauffeurs, lokale gidsen en hotelmedewerkers verwachten wél vaak een klein extraatje. Sowieso is een ‘kleine’ fooi daar veel waard, ook al geef je een bedrag dat omgerekend maar € 1 of € 2 zou zijn.

• In de Verenigde Staten leven mensen voor een deel van de fooien die ze ontvangen. Hun loon is erg laag en wordt aangevuld met de inkomsten van fooien. In restaurants en bars moet je rekening houden met een percentage van 15 à 20 %. Taxichauffeurs verwachten ook al snel 10 à 15 % fooi, en hotelmedewerkers verwachten eveneens een ‘tip’ van een paar dollar.
• Er zijn landen waar het geven van fooi als onbeleefd wordt gezien en absoluut “not done” is. Geef bijvoorbeeld geen fooi in Japan, want dat wordt juist als erg beledigend gezien. Er zijn nog een aantal landen waar het niet echt de gewoonte is om fooi te geven, zoals Vietnam of Singapore.
• Zorg dat je altijd wat kleingeld bij de hand hebt om een fooi te kunnen geven.
• Voel je nooit bezwaard om een fooi te geven. Zelfs als het ongewoon is in een land om een fooi te geven, wordt het meestal wel geapprecieerd (tenzij het echt ‘not done’ is zoals in Japan).

Samen met 12 andere jonge Joker-reizigers door Guatemala & Honduras trekken, om er de impact van eerlijke prijzen & faire fooien in beeld te brengen? Marlies deed het als Sustainable Storyteller!

Benieuwd naar de documentaire die ze maakte? Bekijk ‘m hier.

“’Hospitality Kyrgyzstan’ doet aan een vorm van toerisme met als doel voor de plaatselijke bevolking een inkomen te creëren en zo de levensstandaard te verhogen. Daarnaast wil de organisatie de natuurlijke rijkdom, gewoonten en tradities van het land beschermen en het toerisme in de Kirgizische republiek promoten. Community Based Tourism is een zorgzame vorm van reizen. Die zorg omvat alle aspecten van het leven waarop reizen impact kan hebben, maar ook alle partijen die bij toerisme betrokken zijn. Een ware ‘all-inclusive’ dus!” – Tom

“Door de mensen die voor je werken, eerlijk te betalen, investeer je in de lokale economie. Ook gidsen, taxichauffeurs, hoteliers, pittabars, verkopers op straat verdienen alle steun. Volgende week ga ik naar Syrië en Jordanië. Het budget dat we voorzien om ter plekke te spenderen, is 900 euro. We reizen met 12, dat betekent dat we tijdens die reis 12 x 900 euro in de lokale economie kunnen pompen. Dat is niet niks!” – Jef

“Een paar jaar geleden ben ik met een groep in Jamaica geweest en we hadden ervoor gekozen om te overnachten in Jamaicaanse hotelletjes. Daar keken die Jamaicanen raar van op. Pijnlijk eigenlijk dat ze dat zo bijzonder vinden. De meeste toeristen kiezen blijkbaar voor één van de vele ‘all inclusive’-hotels die je daar vindt. Mastodonten vaak, en praktisch allemaal Amerikaanse ketens waarvan de inkomsten weer naar het buitenland gaan. Daar wil ik niet aan meewerken.” – Even

“Het is niet altijd gemakkelijk om op alle vlakken duurzaam te reizen. Ik kies heel vaak voor lokaal vervoer, zeker als ik met groepen reis. In Marokko bijvoorbeeld namen we kleine busjes van lokale taxibestuurders om de bergpas Tizi-n-Test over te steken. Zo ging ons geld naar de lokale economie en niet naar één of andere grote verhuurmaatschappij. Maar we lieten wel ongelooflijke rookpluimen achter… Erg ecologisch verantwoord was dat niet. Een modernere bus van een grote maatschappij was wellicht beter geweest, maar dan gaat dat geld bij de grote hoop van zo’n buitenlands bedrijf. En je mist bovendien ook alle avontuur onderweg (of de miserie, dat is maar hoe je het bekijkt): de motor die oververhit geraakt, de band die plat loopt… Ook dat hoort bij reizen, vind ik. Zo maak je kennis met het leven van de gewone mensen ginder.” – Liesbeth