Tekst & foto’s: Laysa Ben Aissa
Wat ik echter niet wist, was dat duiken minstens evenveel draait om voorbereiding, techniek en zelfbeheersing als om mooie plaatjes. En dat die luchtfles op je rug zwaarder weegt dan je denkt — zeker uit het water.
Om te mogen duiken heb je een brevet nodig. In mijn geval werd dat PADI Open Water Diver.
Je kunt je reis verderzetten naar tropische bestemmingen zoals Egypte of Indonesië, waar kleurrijke riffen en helderblauw water op je wachten. Of je kiest voor avontuur en duikt naar mysterieuze wrakken, zoals de Thistlegorm in de Rode Zee of het Zenobia-wrak bij Cyprus. En vergeet de prachtige duiklocaties dichter bij huis niet: de Middellandse Zee rond Kroatië, de grotten van de Franse Rivièra of zelfs de Oosterschelde in Nederland is verrassend rijk aan leven. Met je brevet op zak ligt de onderwaterwereld voor je open!
Er zijn dingen die je pas begrijpt als je onder water bent. Hoe onnatuurlijk het voelt om onder het oppervlak te ademen, hoe luid je eigen ademhaling klinkt in een wereld die verder helemaal stil is. Of hoe spannend het is om 12 meter diep te zitten en je te realiseren dat je niet ‘even naar boven’ kan — tenzij je weet wat je doet. Duiken is ontdekken, loslaten en vertrouwen. En dat maakt het zo bijzonder.
Duiken had ik me voorgesteld als iets rustgevends en fascinerends. En dat klopte. Maar wat ik niet had verwacht, was hoe bijzonder het zou voelen om écht even los te komen van de wereld boven water.
Het begint al bij je eerste echte ademhaling onder water. Je weet dat het werkt, maar pas wanneer je onder de oppervlakte blijft en merkt dat alles rustig doorgaat, gebeurt er iets. Een soort vertraging in je hoofd. Het is verrassend hoe snel je went aan het ritme van je ademhaling en de zachte stroming rond je heen.
Wat ik ook niet had verwacht: hoe natuurlijk het uiteindelijk voelt om gewichtloos door het water te bewegen. Op het droge voelt de uitrusting loodzwaar, maar zodra je onder bent, verandert alles. Met een beetje lucht in je vest zweef je. Bewegen wordt traag en doelgericht. Je voelt je geen toerist meer, maar een bezoeker: welkom in een wereld die gewoon zijn gang gaat, of jij er nu bent of niet.
Bij één van mijn eerste duiken zwom er plots een schildpad op nog geen twee meter van me voorbij. Ze keek even mijn richting uit, traag en volkomen ongehaast, alsof ze me erkende als tijdelijke bezoeker, en zwom toen verder tussen de koralen. Dat moment blijft me bij. Niet alleen door de schoonheid ervan, maar ook door de rust die erbij hoorde.
Maar eerlijk: niet elke duik is een natuurdocumentaire. Soms zie je vooral zandbodem en een paar nieuwsgierige visjes. Geen scholen felgekleurde vissen die je omringen, geen voortdurend bewegend rif zoals je op video’s ziet. Maar juist dat maakt elk klein moment bijzonder: een koraal dat dichtklapt als je langs zwemt, een krab die zich verstopt onder een steen, een onverwachte ontmoeting met iets wat je nog niet kent. De zee geeft wat ze op dat moment te bieden heeft. En net dat maakt het zo bijzonder. Want elke keer dat je afdaalt, weet je niet wat je zult zien. Geen twee duiken zijn hetzelfde, en precies dat maakt het interessant.
En dan het uitzicht. Alles lijkt net iets magischer dan verwacht, maar anders dan je je misschien had voorgesteld. Geen explosie van kleuren zoals in een Disney-film, maar een stillere soort schoonheid. De felle tinten verdwijnen al na enkele meters diepte: rood vervaagt, oranje wordt bruin, en de wereld krijgt een blauwgroene gloed. Soms zie je een eenzame vis die je nieuwsgierig aankijkt, een groepje anemonen die zachtjes wiegen alsof ze ademhalen, of lichtstralen die door het water vallen als spotlights uit een stille hemel.
Wat ik vooral niet had verwacht, was hoe snel ik me op mijn gemak voelde. Ja, je moet een paar handelingen leren. En ja, het is een wereld met regels en gebaren. Maar binnen de kortste keren wordt het vertrouwd. Je maakt oogcontact met je buddy, maakt het oké-gebaar, en zweeft samen verder. Het is teamwork, avontuur en verwondering in één.
Kortom: ik dacht dat duiken vooral een mooie ervaring zou zijn. Maar wat ik niet wist, is dat het ook een rustpunt is. Een plek waar je vertraagt, je verwondert en telkens weer iets nieuws ontdekt.
Wat ik dacht dat duiken was? Een leuke vakantieactiviteit. Wat duiken echt is? Duiken verrast je. Onder water valt alles weg: de zwaartekracht, de haast, de ruis van boven. Wat blijft, is een onbekende wereld vol verwondering. Zodra je onderduikt, kom je een andere wereld binnen. Stil, magisch en vol leven. Je voelt je klein, maar intens aanwezig. Of je nu zweeft boven een wrak, oog in oog komt te staan met een schildpad, of gewoon leert ademen onder water: het verandert iets in je. En dat wil je meemaken. Want zelfs na één keer duiken kijk je helemaal anders naar de zee.
Het vraagt voorbereiding, ja. Maar wat je ervoor terugkrijgt? Dat moét je ervaren. En het mooiste? Duiken is voor iedereen. Ook voor jou!
Dit artikel verscheen in De Karavaan van juli 2025. Ook 4x per jaar ons magazine ontvangen? Word lid van Karavaan!
