De wereld is mooi

Een kakofonie van telefoonalarmen gaat af om 8 uur 's ochtends. Ik bevind me in een hostel in Tokio met 4 andere dames en we zijn blijkbaar van plan om allemaal op hetzelfde uur op te staan. Een voor één strompelen we ons bed uit, en ik maak me klaar voor opnieuw een dag vol ontdekkingen. Tokio is zeker en vast een stad die veel indrukken nalaat. Vooraleer ik de stad intrek, maak ik nog even tijd voor het schrijven van dit artikel. Na zeven maanden reizen, vond ik dat het tijd was voor een terugblik op de hoogtepunten van mijn reis tot dusver.

Tekst & foto's: Emma Devriendt

Luchtballonvaart boven de piramides van Teotihuacan

We werden opgehaald om 5.30 uur, zodat we de zonsopgang zeker niet zouden missen. Drie Nederlandse meisjes uit het hostel gingen ook mee. Eens aangekomen moesten we ons aanmelden, en we kregen een buzzer die zou afgaan als het onze beurt was. Honderden mensen waren met hun buzzer in de hand op zoek naar hun ballon. Er speelde muziek en iedereen was in een feestelijke bui.
Een vijftigtal luchtballonnen ging die dag de lucht in. Het was een prachtig schouwspel. De zon begon net op te komen wanneer onze ballon opsteeg. De stilte van de vroege ochtend, de opkomende zon in een rozige lucht en het vuur van de ballonnen zorgden voor een magisch effect. Wanneer we over de piramides vlogen, kraakte onze piloot een flesje. We klonken op deze prachtige ochtend en unieke ervaring.

Dia de los Muertos in Oaxaca

Dia de los Muertos is één van de grootste feesten in Mexico, en vooral in Oaxaca wordt het heel uitgebreid gevierd. Niet enkel het feest zelf, maar de wekenlange voorbereidingen die eraan voorafgaan, zijn heel speciaal om mee te maken. Het hele land kijkt ernaar uit. Over de hele stad worden versieringen opgehangen, de kleine altaartjes ter herdenking aan de overledenen worden opgesteld, lokale bakkerijtjes bakken lekker zoete pan de muerto.
Officieel is Dia de los Muertos op 2 november, maar in de realiteit vieren ze het feest een hele week, vooral op 1 en 2 november. Wij maakten ons klaar voor het feest: met een leuke jurk en een rozenkroon gingen we de straten in om ons te laten maquilleren. We gingen op bezoek naar een kerkhof en daar was - heel apart om te zien - een heus feest aan de gang. Iedereen was aan het dansen en zingen, eten en drinken rond de graven. Mensen boden ons spontaan tequila aan om mee te vieren.

"De stilte van de vroege ochtend, de opkomende zon in een rozige lucht en het vuur van de ballonnen zorgden voor een magisch effect."

Daarna gingen de twee catrina’s de stad in. We horen muziek van alle kanten komen, de stad barst van de parades en straatfeestjes. Na enkele parades mee te pikken, eten we heerlijke straatburrito’s. We eindigen de avond in een salsabar en dansen tot de vroege uurtjes.

Saltar tour in Bolivia

Ik reisde van Bolivië naar Chili over de bekende zoutvlaktes. Met een groep van zes mensen toerden we drie dagen lang over de vlaktes en door de woestijn. De eerste dag beginnen we in een train wreck cemetery, en daarna trekken we meteen de zoutvlaktes in. Rondom ons niets te bespeuren behalve zout, zout en nog eens zout. Middenin deze witte woestijn stoppen we even op een “eiland” (de vlaktes waren vroeger een enorm meer) vol cactussen, waar we kunnen klimmen naar een mooi uitzicht over de vlaktes. Net voor zonsondergang krijgen we de tijd om de typische perspectieffoto’s te maken. Op dat moment ontplooit onze gids zich tot een uitstekende fotograaf.
De tweede dag begint opnieuw vroeg, er staat heel wat op de planning. We rijden naar verschillende mooie plekjes onderweg: een meer vol (witte) flamingo’s, een spiegelmeer met besneeuwde berg op de achtergrond, een woestijngebied met prachtige rotsformaties, en nog zoveel meer.
De laatste dag moeten we op een onmenselijk uur opstaan. Het was een beetje tegen mijn zin, maar als ik had geweten waarvoor, was ik met veel meer goesting uit mijn bed gesprongen. We rijden door de woestijn en zien opeens rook opdoemen in de verte. Als we naderen blijken het gigantische geisers te zijn. In de stilte van de vroege ochtend en met de mooie kleuren van een opkomende zon, is dit het mooiste natuurtafereel dat ik al heb gezien deze reis. Ik kan mijn ogen er niet vanaf houden. Daarna is het tijd om een plons te nemen in de natuurlijke warmwaterbronnen ietsje verderop. Een heerlijk gevoel en de ideale afsluiter van deze driedaagse trip.

Walvissen in La Serena

Het was al lang mijn droom om walvissen te zien, dus ging ik op zoek naar het perfecte moment hiervoor. Net zoals ik, reizen de walvissen van noord naar zuid, en in Chili had ik eindelijk de kans om ze te ontmoeten. We rijden 's morgens vroeg naar het nationale park bij Isla Chañaral, vlakbij de stad La Serena. Een boot brengt ons naar het eiland waar de walvissen graag rondzwemmen. Eens in de boot begint de vrouw voor mij walvisgeluiden te maken. Volgens mij probeert ze de walvissen te roepen. Ik weet niet of het dankzij haar is, of dankzij de kapitein, maar kort daarna komen verschillende walvissen tevoorschijn. Van overal rond ons horen we ze water omhoogspuiten. We kunnen de gigantische dieren van heel dichtbij zien. Opnieuw een heerlijk hoogtepunt.

Sakura in Japan

Ik heb deze reis ook gepland rond het kersenbloesemseizoen in Japan. De kerselaren zijn op het moment van schrijven nog niet volledig in bloei, maar je merkt wel dat de aanloop ernaartoe heel spannend is. De kerselaren staan erom bekend maar een week of twee in bloei te staan, en Japanners kijken er heel hard naar uit omdat deze bloei het begin van de lente aankondigt. Je merkt dat iedereen reikhalzend uitkijkt naar zonnigere, warmere dagen. De straten worden versierd, mensen gaan buiten picknicken, en Starbucks heeft speciale Sakuradrankjes voor deze periode. Nog enkele weken wachten vooraleer ze volledig in bloei staan, maar ik kijk er nu al naar uit!

Mijn reis duurt nog enkele maanden, en ik hoop dat ik nog veel hoogtepunten in het verschiet heb. Tijd om Tokio te verkennen nu!

Dit artikel verscheen in De Karavaan april 2023.