Tekst & foto’s: Lien Castelein
Start je avontuur in het schilderachtige Wissant, tussen Cap Griz-Nez en Cap Blanc-Nez, en volg de GR128 door 170 km van het prachtige Franse landschap. Deze route neemt je daarna mee door heel Vlaanderen en eindigt uiteindelijk in de historische Duitse stad Aken.
Het Belgische deel, de GR128 Vlaanderenroute, is een absolute must voor elke wandelaar. Van het charmante Kemmel in het westen tot het Voerense Teuven in het oosten, voert deze route je over maar liefst 473 km aan spectaculaire wandelpaden. Onderweg word je getrakteerd op een adembenemende variatie aan natuurschoon en een schat aan cultuurhistorisch erfgoed.
Plan je om de Vlaanderenroute te wandelen en wil je in aanmerking komen voor een attest? Maak dan één typerende foto in elk van de zes regio’s waarlangs de Vlaanderenroute zich slingert. Zorg ervoor dat zowel een GR-markering als jezelf op de foto staan. Als dat geen plaatjes oplevert! Ga je alleen op pad, fotografeer dan je rugzak en/of de wit-rode streepjes in het omliggende landschap.
Heb je de volledige Vlaanderenroute van maar liefst 473 km afgelegd? Dan verdien je een passend aandenken voor deze prestatie! En dat geldt niet alleen voor mensen. De laatste certificaten gingen naar Sabine en haar hond Rosie, en naar Rik en zijn paard Hercule. Je hoeft de route niet binnen een bepaalde tijdsspanne te voltooien. Veel mensen stappen de Vlaanderenroute immers over een langere periode via dag- of weekendtochten.
Pak je wandelschoenen, neem je trouwe metgezel mee, en begin aan je onvergetelijke avontuur!
Hoe het allemaal begon? Oudejaarsavond 2023, samen met mijn twee buddies Anneleen en Stef, die ik leerde kennen op een Joker groepsreis naar Albanië, zaten we rond de kerstboom. Zoals altijd kwam het gesprek al snel op nieuwjaarsvoornemens. Normaal hoor je dan reacties als “Ik doe daar niet aan mee” of “Ik houd dat toch niet vol.” Maar dit keer liep het anders. Iemand stelde voor: “Wat als we samen een doel stellen?” Een enthousiaste “Ja, doen we!” volgde meteen. Na wat hersengekraak werd Missie GR128 geboren. In 2024 gaan wij voor de eregalerij! We pakten onze agenda’s en begonnen meteen met plannen.
Iets later volgde de eerste etappe. Thuismatch! Van Leuven naar Hoegaarden. We parkeerden een auto netjes bij de kerk in Hoksem (Hoegaarden), reden terug naar Leuven en begonnen te wandelen richting Hoegaarden. Of dat dachten we… Eén van ons zei nog bij de start: “Moeten we niet opletten dat we in de juiste richting lopen?” Maar de wind nam deze opmerking mee en zonder verder na te denken liepen we vrolijk onze eerste kilometers op de GR128. Rood-wit hier, rood-wit daar. De tijd vloog voorbij terwijl we verhalen uitwisselden over de afgelopen weken. ’s Middags namen we een pauze om onze picknick op te eten. Tussen de pistolets door merkte iemand op: “Ik wist niet dat Kessel-Lo en Hoegaarden zo dicht bij elkaar liggen.” Een snelle blik op Komoot doorprikte die illusie al snel. We liepen in de verkeerde richting! Hilariteit alom! Tot zover onze vliegende start… Als we verkeerd lopen, doen we het in ieder geval goed. We volgden nog wat kilometers de GR in die richting en keerden daarna terug naar Leuven om de auto op te halen en naar Hoegaarden te rijden. Eerste etappe sowieso geslaagd!
Enkele weken later slaagden we er eindelijk in om na tien keer checken, lachen en gniffelen, de kerk in Hoksem te bereiken. Het eindpunt van de ene etappe werd het beginpunt van de volgende. Die kerk in Hoksem heeft dus zeker een speciaal plekje in ons hart veroverd.
Een paar dagen voordat we weer op Missie GR128 vertrekken , sturen we een WhatsApp-bericht in onze GR128-groep en plannen we de praktische details. Met het GR128-boekje bij de hand, dat de volledige route en interessante plekjes beschrijft, kiezen we een begin- en eindpunt, afhankelijk van het aantal kilometers dat we willen lopen. Dit gaat niet altijd zonder haperingen. Zo ontdekten we in Hoegaarden dat er meerdere kerken zijn waar de GR128 langs loopt. We dachten dat we ongeveer 33 kilometer zouden wandelen, maar uiteindelijk werden het er 38. Een kleine bummer, maar dat houdt ons scherp!
Op de dag zelf ontmoeten we elkaar bij het eindpunt met twee auto’s, want het openbaar vervoer werkt helaas niet altijd mee. Op het eindpunt laten we één auto achter en we moeten dan telkens weer goed nadenken in welke auto de schone reserveschoenen moeten (- het antwoord: de auto die bij het eindpunt blijft). Daarna rijden we samen in één auto naar het beginpunt. Na onze wandeling zetten we de andere persoon weer af bij zijn auto en keren met ietwat verzuurde benen huiswaarts.
Nu we de etappes rond Leuven hebben afgerond, moeten we wat verder weg. We maken er nu complete weekends van en kamperen met onze tentjes op bivakzones. Onze eerste kampeerervaring leverde meteen een geweldig verhaal op. Door onze drukke agenda’s konden we pas om 22.00 uur in Zoutleeuw aankomen om onze tent op te slaan. Zo gezegd, zo gedaan. Helaas bleek de GPS niet zo nauwkeurig en in het donker werd alles nog ingewikkelder. Ik besloot het even aan de locals te vragen, dus stapte ik het café aan de overkant van de kerk binnen. Blijkbaar crashte ik net een 60ste verjaardagsfeest van een nogal beschonken dame. Het hele café staarde ons aan, drie dertigers met wandelbottines, om 23.00 uur ’s avonds op zoek naar de bivakzone. Gelukkig redde de cafébazin ons en gaf ons ongeveer de locatie van de bivakzone door. Ons avontuur was nog niet voorbij; we moesten nog een kilometer door een donker bos om de bivakzone te bereiken. Rond middernacht lagen we eindelijk in onze tentjes, lachend om ons avontuur. We vielen in slaap terwijl we neurieden: “Er is een nacht, die je normaal alleen in films ziet..”.
Tijdens sommige etappes krijgen we gezelschap van vrienden uit de buurt, en onderweg ontmoeten we soms bekenden. Maar het mooiste van alles zijn zonder twijfel de stoten en verhalen die we verzamelen. Weet je nog die keer dat we… Elke keer als we vragen hoeveel kilometer de volgende etappe is, tellen we er maar meteen 5 kilometer bij. Je weet immers nooit!
Langs sommige GR routes liggen er gratis bivakzones. Wat is zo’n bivakzone? Een bivakzone is een erkende, legale plek in de natuur waar je kort, luxeloos en discreet mag overnachten in je eigen tent. Denk aan een stuk grond voor je trekkerstent, maar zonder de luxe van een vijfsterrenhotel – meer een ‘miljoensterrenhotel’ onder de blote hemel. Deze zones zijn speciaal voor wandelaars en fietsers.
Het idee is simpel: je mag je tent opzetten voor één of twee nachten op een plek waar dat legaal is. Als er extraatjes zijn zoals een waterpunt, een schuilplek of een vuurkring, dan heb je geluk, maar reken er niet op. Het motto is ‘leave no trace,’ dus zorg dat je geen sporen achterlaat en de natuur met rust laat. Kortom, het is kamperen op z’n puurste, voor de echte avonturier die niets anders nodig heeft dan een tent en een stukje grond.
De GR128 in mijn agenda is echt iets waar ik de hele week naar uitkijk. Winter, lente, zomer – het maakt niet uit. Door sneeuw en kou, langs bloesems en onder de zomerse zon, verzamel ik op die dagen genoeg energie om de week weer aan te kunnen. Deze wandelingen zijn ook de perfecte momenten om bij te praten. We delen alles: foute dates, favoriete frituursnacks, speculaties over De Mol, hilarische momenten van de afgelopen week en zorgen op het werk. Langs de rood-witte paden van de GR krijgt alles een plekje.
Wie had ooit gedacht dat mijn impulsieve inschrijving voor een Joker groepsreis naar Albanië zou leiden tot dit geweldige avontuur?
Dit artikel verscheen in De Karavaan van juli 2024. Ook 4x per jaar ons magazine ontvangen? Word lid van Karavaan!
