Toen Hannibal en Karavaan een oproep deden naar enthousiaste begeleiders om jongeren met een mentale beperking een kans te geven om in groep te reizen buiten Europa, was er een onbezonnen stem die me zei: dit moet je doen. Niets is vanzelfsprekend, zeker voor deze jongeren niet, die in het dagelijkse leven soms al worstelen met de uitdagingen die hen overkomen.
Tekst: Christophe Dewolf // Foto’s: Christophe Dewolf & Elvire Tisson
Samen met Hannibal-begeleiders Elvire en Birgit hebben we vanaf de voorbereiding al aandacht voor onze deelnemers. Geënt op de Joker-jongerenreis naar Egypte, proberen we voor hen een evenwichtige reis samen te stellen.
Eerst en vooral is rust een absolute vereiste. We kiezen bewust om niet in de hoofdstad te verblijven, maar vlakbij de piramiden, waar het ’s avonds stil wordt als alle toeristen vertrokken zijn. Een verblijf in een doodlopend straatje, bij lokale families, of in een klein hostel, dat is wat we zoeken.
Overdag is het doel het programma niet te overbelasten. Het hoeft niet dat we elke zaal van het museum doorlopen, of elke piramide bezoeken, maar het blijft wel belangrijk te vertellen over de geschiedenis van het land en haar rijke verleden. Vertellen ja, maar visueel iets uitleggen triggert in positieve zin nog veel meer de zintuigen van ons reisgezelschap. En zeker niet vergeten, is iedere dag een briefing geven. Zoals op elke groepsreis is bij onze deelnemers de nieuwsgierigheid naar wat de volgende dag zal brengen erg groot, maar is er ook vooral nood aan structuur in die volgende dag.
Onze eerste uitdaging hebben we meteen te pakken aan de grenscontrole. Behoedzaam loodsen we iedereen hierdoor.
De volgende dagen zullen we in Caïro het Egyptisch museum, diverse moskeeën, het Al-Hazar park en het Koptische hart van de stad bezoeken. Tijdens het bezoek aan de moskee zijn de deelnemers getuige van een begrafenis, wat hun eerste onderdompeling is in het hedendaagse Egypte.
Aan de andere kant van de Nijl wordt het even spannend wanneer in de piramide van Cheops het licht uitvalt. Het helpt niet dat angstige toeristen in deze claustrofobische gangen naar de uitgang zoeken om terug het daglicht te vinden. En dus houden we de groep goed samen tot de rust terugkeert en met wie dat wel nog wil, gaan we tot in de Koningskamer bovenin.
De nachttrein brengt ons hotsend door het platteland tot Aswan. Deze manier van reizen is voor iedereen een echte belevenis. Zo druk de hoofdstad is, zo rustig proberen we het hier te houden met een bezoek aan de botanische tuinen, een sprong in de Nijl en een korte kamelentocht. Vroeg in de ochtend brengen we een bezoek aan de tempel van Aboe Simbel, als het net nog geen 50 graden is.
En plotsklaps vertraagt de tijd als we de feloek opstappen die ons 2 nachten op de Nijl in vervoering brengt. We spotten vogels en grazende koeien, nemen de tijd om rond te turen. Met een lekker theetje, een spelletje spelen en bijpraten, noemen ze dit onthaasten.
In Luxor aangekomen, nemen we de tijd om tempels te bezoeken, maar vooral de Vallei der Koningen en de tombe van Seti I blijft indruk maken. Van hieruit reizen we met het openbaar vervoer naar Hurghada. Als we al een lijstje hadden, dan kunnen we hier het snorkelen afvinken. Afsluiten doen we met koshari (lokale fastfood) in Caïro.
De reis was zeker een uitdaging voor ons als begeleiders, want je wordt verwacht iedereen in het oog te houden, aandacht te geven, te luisteren en te kijken hoe het met ze gaat. Maar voor deze jongeren is die uitdaging nog groter. Maar wat zie je hen tijdens hun reis bloeien – als je zou spreken van grenzen verleggen, dan doen zij dit allemaal! Dat gaat van iets eenvoudig als zelf het eten bestellen, een babbeltje met een Egyptenaar maken, gevoelens uitdrukken, genieten van kleine dingen, de heimwee even opzijzetten of springen van een boot in het water. Het is ontroerend als je op het einde van de reis opgewacht wordt door vrienden en ouders, die zo enthousiast al de verhalen gehoord hebben over wat iedereen op reis heeft meegemaakt, wetende dat ze het maanden later nog oneindig veel keren zullen mogen aanhoren, hoe goed het in Egypte was.
Wel ja, dat noemen ze nu eens voldoening krijgen.
Dit artikel verscheen in De Karavaan januari 2024.
Hannibal vzw organiseert vakanties voor kinderen en jongeren, van 6 tot 30 jaar, met en zonder beperking.
