Tekst: Mitte Scheldeman
Foto’s: Arne Vinck
Na mijn studies reis ik naar Latijns-Amerika. Ik vind alleen op reis gaan niets voor mij en besluit samen met een vriend te vertrekken in November. Hij zou twee maanden blijven. Een andere vriendin zou daarna met me verder reizen gedurende twee weken. Ik besluit mijn retourticket pas te boeken wanneer ik klaar ben met reizen.
Ik merk al snel bij mijn eerste reispartner dat onze verwachtingen over de reis heel verschillend zijn. We worden aangetrokken tot andere soorten activiteiten, reizigers en hun routes. Samen reizen is uitdagend en onze wegen scheiden zich na twee maanden.
Ik ben grote fan van het Couchsurfing platform, een website die reizigers met locals matcht voor logeerplaatsen, omdat ik interculturele ontmoetingen zeer leerrijk vind. Toevallig bots ik in Bolivia op een oude kennis uit België die in La Paz woont. Om mijn balans terug te vinden, besluit ik in december een tijdje bij hem te verblijven tot mijn tweede vriendin overvliegt en we Kerst bij hem vieren. We reizen samen door naar Cordoba in Argentinië, waar zij aan haar stage geneeskunde start. Samen met haar reizen is fantastisch. We genieten van de kleine en grote avonturen, volgen ons buikgevoel, komen op de mooiste plaatsen en ontmoeten super interessante mede-reizigers. Ik leer zeker en vast dat de keuze van de juiste reispartner essentieel is. Wat zijn je verwachtingen als reiziger? Wat is je reistempo? Waar krijg je energie van en waar pas je liever voor?
Ondertussen is het januari. Het begint bij mij te kriebelen om alleen verder te reizen. We ontmoetten zo veel fijne mensen en reizigers die alleen, in duo of groep reisden. Ik besef dat je eigenlijk als reiziger nooit alleen bent. Ondanks mijn idee dat alleen reizen niets voor mij is, besluit ik het toch te wagen. We horen van andere reizigers dat liften in Argentinië de meest kost- en tijdsefficiënte manier is, dus start ik in het Noorden en lift ik naar het Zuiden. Ik stel vast dat hoe langer ik op reis ben, hoe meer ik geniet van “trager reizen”. Ik doe projecten via Workaway en WOOFFing om ergens langere tijd te landen en reis dan verder. Mijn grootste zorg is voedsel en een kampeer- of logeerplek, een enorm privilege.
Door alleen te reizen krijg ik het gevoel gemakkelijker connectie te leggen met mensen. Ik heb ook het gevoel dat mensen begripvoller zijn en sneller geneigd zijn je verder te helpen met bijvoorbeeld vervoer of onderdak. Het niveau van mijn Spaans gaat eveneens zienderogen vooruit door de vele interacties en contacten die ik leg. Ik krijg vaak de vraag of het niet gevaarlijk is om alleen te reizen als vrouw. Ik hoor soms enge verhalen van andere reizigers en lifters, maar ik heb zelf bijna uitsluitend positieve ervaringen. Wanneer ik lift, zorg ik dat ik steeds weet welke richting ik uitmoet op de kaart en welke grote steden we moeten tegenkomen. Gedurende mijn hele ‘lift carriere’, heb ik in totaal tweemaal mannen meegemaakt die impliciet of expliciet opmerkingen of lichamelijk contact maakten waar ik me niet comfortabel bij voelde. De eerste had me ergens in Patagonië afgezet en zei dat hij na zijn werkopdracht me terug zou oppikken zodat we ‘s avonds in hetzelfde hostel konden overnachten. Zodra hij uit het zicht was, maakte ik dat ik uit de voeten was. De tweede was een iets explicietere ervaring in Noord-Frankrijk met een andere vriendin, waarbij de chauffeur over mijn billen wreef, complimenten gaf en zei dat hij zijn nummer zou geven zodat we ‘s avonds konden afspreken en een “leuke tijd beleven”. Ik heb mijn angst tijdens het gesprek niet laten merken maar toen ik iets later op de weg mensen zag, gezegd dat ik me onwel voelde en gevraagd of hij even wilde stoppen omdat ik moest overgeven. We zijn dan uit de auto huilend naar de groep mensen gelopen die ons als onbekenden meteen omhelsden en het verhaal aanhoorden. Mijn tweede les hierbij is zeker en vast het belang van assertiviteit, realiteitszin, en het volgen van je buikgevoel en intuïtie.
Soms kan alleen reizen ook erg beklemmend zijn. Te veel eenzaamheid en vrijheid zorgt ervoor dat je jezelf tegenkomt. Dat je je klein en nietig voelt in de wereld. Tijdens mijn reizen zoek ik een balans tussen introspectie en het delen van ervaringen met andere mensen. De introspectie en zelfreflectie is voor mij interessant omdat ik de waarde van fijne ontmoetingen en connecties naar waarde schat. De periode van samen reizen is boeiend omdat je na de avonturen iemand hebt met wie je herinneringen kan ophalen.
Nu ik zelf binnenkort een kind op de wereld zet dat in onze samenleving gecategoriseerd wordt als een ‘meisje’, stel ik me vragen als: Hoe kunnen we onze kinderen genderneutraal opvoeden tegenover stereotype ideën die de samenleving en media ons voorspiegelen? Bijvoorbeeld niet ongeruster of zorgzamer zijn voor een meisje dan voor een jongen? Hoe kunnen we ons ‘meisje’ opvoeden tot een sterke en zelfstandige vrouw die gelooft in zichzelf en niet bang is om alleen de wijde wereld in te trekken?
Twijfel je ook soms of alleen reizen iets voor jou is? Ik heb het gevoel dat ik er op een heel veilige manier ben ingerold door eerst met iemand anders te vertrekken en dan te voelen dat er heel veel andere reizigers op de weg zijn die soms een meer gelijkaardige reis-mindset hadden dan mijn initiële partner. Ik heb geleerd me niet te laten beperken door de keuze van een reispartner. Ik voel me alleen veel vrijer omdat ik kan beslissen wanneer ik even quality time nodig heb en wanneer ik weer zin heb om een stuk van mijn reis met iemand anders te delen. Ik wil me ook niet laten beperken door (gender-)stereotiepe ideeën die leven in de samenleving over wat je al dan niet kan doen als vrouw, maar eveneens over zogenaamde mensen in het buitenland met slechte bedoelingen. Goed en slecht kom ik overal op de wereld tegen en het goede heeft in mijn reizen en ontmoetingen altijd de overhand gekend.
Dit artikel verscheen in De Karavaan januari 2022.
