Tekst: Joni Nielandt
Foto's: Jelle Veyt
Zeven jaar geleden liet Jelle zijn leven als kinesist in Dendermonde achter voor een leven onderweg. Hij vertrok met alleen zijn fiets, tent en €3000 zakgeld en route richting Mount Everest in Nepal, met een ‘snelle’ tussenstop in Rusland om de Elbroes te beklimmen.
Nu reist hij al fietsend, roeiend, klauterend en skiënd de wereld rond met het project dat de “Secutec 7 Summits” heet. Jelle is nu ongeveer halverwege zijn avontuur en heeft vanwege COVID-19 een aantal maanden terug in België doorgebracht. Daarom had de redactie van De Karavaan de unieke kans om Jelle te spreken vlak voor hij weer een aantal maanden in no man’s land zou vertoeven. In januari vertrekt hij namelijk weer op pad, dit keer met de fiets naar Portugal om van daar de Atlantische oceaan over te roeien (ja, roeien!) naar Miami en van daaruit verder te trekken.
"Als alles volgens plan verloopt, beginnen we eind januari aan onze 7000 kilometer roeien naar Miami."
Jelle, je bent afgestudeerd als kinesist en bent altijd erg sportief geweest. Toch is er een groot verschil tussen het klimmen in klimzalen tijdens je studententijd en de beslissing om op eigen kracht de wereld rond te trekken en de hoogste bergtoppen te bestijgen. Hoe ben je aan dit avontuur begonnen? En wat is je motivatie om alles op eigen kracht te doen?
Jelle: “Het idee was al een beetje gegroeid tijdens mijn studententijd. Als student had ik niet veel geld en heb ik verschillende reizen gemaakt met fiets en tent binnen Europa. Ik heb altijd graag gefietst en vind het heerlijk om op deze manier de wereld te ontdekken.
Met de fiets ervaar je de wereld echt. Je kan de wereld voelen in plaats van zien. Met de auto, daarentegen, zie je de wereld, maar je voelt ze niet. Je voelt de regen, tegenwind en bergop niet. Je ruikt het vocht of de natuur niet. Je ontmoet geen mensen. Als je je op eigen kracht verplaatst, ben je je veel meer bewust van de weg die je aflegt en dat vind ik prachtig.
Daarnaast komt natuurlijk ook het ecologische aspect daarbij kijken. Met mijn verhaal hoop ik ook andere mensen te inspireren om vaker de fiets te gebruiken en hun gedrag aan te passen. Ik zou ook graag mensen willen aanmoedigen om op een andere manier te reizen en om actievere, meer ecologische, keuzes te maken. “Jouw eigen wereld kan je veranderen. Je kan niet de hele wereld veranderen, maar wel die van jezelf.” Dit is de boodschap die ik wil meegeven.”
"Met de fiets ervaar je de wereld echt. Je kan de wereld voelen in plaats van zien!"
Vanwege corona heb je even stil moeten zitten. Wanneer vertrek je terug op pad?
Jelle: “Begin januari kan ik na 8 maanden eindelijk weer vertrekken. Ik vertrek hier dan met de fiets voor 2400km naar Portugal, wat mij normaal gezien een kleine maand zal kosten. De bedoeling is om van daaruit de Atlantische oceaan over te roeien samen met mijn twee roeikameraden Koen De Gezelle, de eigenaar van de boot, en Gijs Vanden Bogaerde. Als alles volgens plan verloopt, beginnen we met ons drieën eind januari 7000km te roeien richting Miami. Dit zal ons ongeveer drie maanden kosten."
Met z’n drieën de oceaan over op een roeiboot voor drie maanden… Spannend.
Jelle: “Inderdaad… De Whaleboat - onze roeiboot, ontworpen door Koen - is in totaal 9 meter lang en heeft twee kajuiten, voor en achter, om in te slapen. Voor het gevaar dat de boot kapseist, hebben we dit ook moeten laten testen door ze te laten omkantelen met een kraan om te zien of die vanzelf terugdraait en op de juiste kant terecht komt. Dit is gelukkig gelukt!
Daarnaast is het ook een beetje een gekke gedachte dat wij met zijn drieën op een gegeven moment op 2000km van de dichtste landmassa zullen zijn in elke richting. Ik denk dat dit mentaal wel zwaar zal zijn op sommige momenten. Het is redelijk moeilijk te vatten dat op een bepaald moment de mensen die het dichtst bij ons zijn in het ISS zitten… Onze buren zijn dan letterlijk mensen in de ruimte!”
Je bent nu toch al een hele tijd op pad en hebt ook nog wel even te gaan. Als je zo veel tijd in ‘the middle of nowhere’ spendeert, voel je je dan soms eenzaam? Of zijn er dingen van thuis die je dan mist?
Jelle: “Ik heb inderdaad het grootste deel van mijn reis alleen doorgebracht, dus natuurlijk word ik af en toe eenzaam. Hoewel, het is opmerkelijk dat ik mij sneller eenzaam voel als er veel volk om mij heen is. Dat is best gek, ik kan wekenlang alleen in de woestijn fietsen zonder mij al te eenzaam te voelen, maar als ik dan plots in een winkel sta, omringd door mensen die mij aanstaren, kan ik mij plots heel erg alleen voelen. Ik denk dat dit komt door het gebrek aan interactie.
Het is namelijk zo dat wanneer ik afgezonderd in de woestijn of op zee zit zonder mensen om mij heen, kan ik veel makkelijker mijn emoties uiten. Soms kan ik echt luidop beginnen roepen, huilen of lachen. Ik laat het mijzelf echt toe om mijn emoties te uiten als ik lang alleen ben. Ik denk dat dit van cruciaal belang is.
Wat ik het meeste mis als ik alleen ben – en mensen verschieten daar soms van – dat zijn knuffels. Menselijk contact, knuffels van dierbaren, dat is iets dat echt heel belangrijk is.”
Je kan de avonturen van Jelle volgen op www.jelleveyt.be of op Instagram op het account @jelleveyt
Dit interview verscheen in De Karavaan januari 2021.
