“Gedurende de hele reis had ik een overwinningsgevoel. Zo van ‘goh, zie ons maar eens doen!‘”
Karavaan, Hannibal en Joker trokken twaalf dagen naar
Jordanië met een groep jongeren met én zonder fysieke beperking. Leen Vannut
ging met dit bont gezelschap de uitdaging aan en kijkt zeer tevreden terug.
Hoe reageerden de Jordaniërs op jullie inclusief
gezelschap?
Leen: “Qua visie op handicaps zaten we niet altijd op
dezelfde golflengte met de Jordanen:
1.
Hier spreken we van empowerment:
laat ‘hen’ zoveel mogelijk zelf doen. Wacht op een vraag van hun vooraleer je
helpt’. Ginder zijn ze hulpvaardig en trots. Ze willen je dus zoveel mogelijk
helpen, en vinden het erg als ze iemand zien ‘klungelen’.
2.
De Jordaanse bevolking was zeer
vriendelijk tegen ons, maar hier en daar zat er zeker wel medelijden achter hun
handelen. Soms kregen we bv. een souvenir toegestopt, zomaar voor niets.
3.
Het gebeurde vaak dat ik vragen
kreeg van gidsen of mensen van het hotel over de beperkingen van de personen
zelf. Ik moedigde dan ook altijd aan dat ze het zelf zouden vragen aan de betreffende
personen. Het is niet omdat ze in een rolstoel zitten, dat ze hun tong verloren
hebben.
Tijdens deze reis hebben we met de locals gesprekken met meer diepgang gehad dan op andere Joker-reizen. Ze zetten daar grote ogen op als
ik vertel dat Stephanie thuis met een auto rondrijdt of dat iedereen gestudeerd
heeft en werkt. Dit zijn kansen die Jordaniërs met een beperking veel minder, of
zelfs helemaal niet, krijgen.”
Wat maakte op jou een grote indruk?
Leen: "Wanneer ik vertelde dat ik met een groep jongeren met en
zonder beperking naar Jordanië zou reizen, werd er vaak gefocust op het
negatieve: ‘
dat is onmogelijk’, ‘het is niet evident’, ‘en die mensen zonder beperking kiezen
hiervoor
?’
Dat stond in schril contrast met de reactie van de groep
zelf. Iedereen die zich inschreef voor deze reis kende zichzelf en was zelfverzekerd
dat dit ging lukken!
Het meest spectaculaire obstakel was misschien wel de
bagage van 1 deelnemer die pas een paar dagen later aankwam. Al een geluk ging
het niet over zijn rolstoel!"
Onze lokale gids en fixer Hameed maakte de hele reis nog vlotter.
Hoe verliep de mix van jongeren met en zonder beperking?
Leen: "Alle aanpassingen die ik deed aan de reis in functie van
het inclusieve karakter van de reis, kwamen alle groepsleden ten goede. De
extra rustmomenten die ik inbouwde waren omwille van de hitte ook welkom voor
de deelnemers zonder beperkingen. Het tempo ligt misschien wel lager, maar daar
staat tegenover dat we niet moesten wachten op de luchthaven of voor de start
van een activiteit.
De hele groep op zich heeft een grote indruk op mij
achtergelaten.
Elk individu had een eigen, belangrijke rol tijdens de
reis. Ik denk dat ik mag zeggen dat iedereen met een geslaagd gevoel naar huis
ging. Iedereen respecteerde elkaar en hielp elkaar spontaan binnen zijn of haar
wensen en kunnen. Als begeleider moest ik hier niet in tussenkomen! Daarom wil
ik graag mijn groep bedanken: de jeugdige & speelse Estelle, de eeuwige
geduldige Reinhart, de creatieve fotografe Elisabeth, Stephanie met de scherpe
maar altijd komische opmerkingen, de zorgende Els en de sportieve en
intelligente Laurent.
Ook een grote dankjewel aan Karavaan, Hannibal &
Joker om dit mogelijk te maken!"
Ook reisbegeleider worden bij Karavaan?
Ontdek alles over onze opleiding!
